Bir Gece Vakti Şiiri - Şevval Yalınız

Bir gece vaktinde ,
Ay ışığı ile parlayan sokaklarda,
Kör karanlığa bürünmüş binaların arasında,
Bir sen varsın, bir de ben...

Bir nefes yakınımda,
Müthiş bir ışıltı ile karşımdasın.
Ama uzansam tutamam o elleri,
Bir o kadar da uzaksın...

Kadife bir bulut gibi,
Usulca süzülürken yanımdan,
Harelerin bana bakıyor, neden?
Üstelik aklında bir başkası varken.

Bu saatten sonra artık ne söylesem nafile.
Artık ne sen varsın, ne de güneş...
Günler doğmuyor, ay artık parlamıyor.
Karanlığa gömülmüş bu koca şehirde, artık lambalar da yanmıyor.