Gözlerimde sürgün veren düşlere
Yüreğimin sessiz çığlıklarını sakladım
Bütün cümlelerim pervasızca işgal etti geceyi
Sonsuzluğun derinliğinde
Gökleri elime alıp içimi açtım.
Böyle başladı
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
