Bir Gece Mektubu IV Şiiri - Tunç Kuyucu

Saat gecenin üçü olmuş
Bu sana son gece mektubum
Şimdi sen yoksun bende yokum

Olmayan ikimize yazıyorum bu satırları
Seni görsem konuşsam ne fark eder
O günün hazzı şimdi masalsı
Yan yana dursak göstermez bizi aynalar
Çünkü…
Bu aşk bu günün değil
Mazinin sisteki ilk aşkı
Senin hiç yaşamadığın
Benim hiç unutmadığım bir serüven

Kim bu toy kara saçlı çocuk
Ya bu iki belik örgülü sıska kız
Buruk bir kahkaha atıyorum şimdi aralık soğuğunda
Ne güneşin faydası var nede ateşin
O haz bir başka
Bulamıyorum şimdi
Her şey yitip gitmiş
Titreyen teninde ki sıcaklığında

Gökkuşağı gözlerin öyle güzel mi hala
O masum kız gibi mi bakıyor
Çeyrek asrın dokuz eksiği sevgilim
Kırk yıl sonra bastonla gezsem yine sen olacaksın
Anlamıyor musun bilirim kıt akıllı da değilsin
Sen benim ilk aşkımsın

Sensiz yıllarda biriken içimi döksem mi sana
Altında ezilirsin bırak kalsın gönlümün kilerinde
Bu şehrin yağmurları kaybetmiş yolunu
Sadece ağlayınca ıslanıyor yanağım
Kimi öptüğü umurum da mı sanıyorsun
O incecik küçük dudağın
Seni kandırmak ne haddime
Gereği yok ki yalanın
Ben seni seviyorum
Hala mı deme
Seviyorum
Ben
…
Seni
Seviyorum
Ama
Aması yok evet
Seni seviyorum o seni
Çünkü…
Bu gün tanımıyorum ki seni

İlk aşkım
Seni seviyorum

Son nefesime dek
Buna inan.

28 Aralık 2010