Ay doğururken geceyi, güneş onu yalnız bırakmaktadır,
Sen ağlarken her gece, aşk yanı başındadır,
Sen ağlarken her gece yastığı, yorganı, yaşanmışlıkları içine çeke çeke,
Gözünün yaşını silerken ben,
Seni kalbimde taşımaktayımdır.
Her gece sona erer, Ay'ın doğum sancısıyla beraber hıçkırık seslerin de söner.
Ardından ne mi gelir dersin?
Dedi: düş içime sır olsun müsveddeler.
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Devamını Oku
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta