Bir Gece Fikre Düşenler

Gecenin karanlık sessizliğinde
Fikrimin seninle dolup taştığı günleri anımsıyorum
Karşılaşma ihtimaliyle önümü ardımı kontrol ederek gezdiğim sokakları
Gidince acaba buraya gelmiş midir,
Bu masada bulunmuş mudur diye incelediğim mekanları
Güne elinde bir bardak çay yada kahveyle başlayışını
Anımsıyorum işte
Beynimin sokakları öyle hasret kalmış ki senli fikirlere
Şehre yabancı birisi gelmiş gibi
Sessizce olan biteni izliyorlar sanki
Biraz da geçmişten gelen bir tanıdığın
Bir merhabalık şehre uğrayışının merakı ve sorgusu var içerilerinde
Niye geldi?
Neden geldi?
Bitmemiş miydi?
Hiç gitmemiş mi?
Cevabı bilinmeyen sorular
Dolanıp duruyor zihnimin çıkmaz sokaklarında
Duvarlara çarpıyor
Sert esen rüzgarın ince bir bedeni savuruşu gibi
Beni oradan oraya savuruyor
Ve ben bir şey yapamıyorum
Sahi ne oldu da düştün yine akıl çukuruma
Ne oldu da gönlümün kapılarını zorladın yine
Ne seni anımsatacak bir koku ne anımsatacak bir anı var zihnimde
Ne oldu da sıkı sıkıya kapattığım odalardan çıktın yine
Öyle zor ki beynime hükmetmek
Birbiri ardına gelen düşünceleri istemeyerek kovalamaya çalışmak
Bende ne yapayım yıllar önce sevdim
Bu gece yine seninle konuşmaya geldim
Aldım kağıt kalemi elime
Yıllar yıllar sonra
Çehreni getirdim aklıma
Kalemi tutuşunu, çayı içişini, başının gerisinde ki bir tutam beyazlığı, kahve denizi gözlerini ve çatılan kaşlarının yüzünde bıraktığı izi..
Hayal meyal sesini getirdim bir de fikrime
Duyunca huzura erdiğim, tınısına hayran olduğum
Ve dinlerken ülkeler arası yolculuğa çıktığım sesini..
Kendini sessizliğe ve beni sensizliğe mahkum edişinden çok çok sonra
Uzun zaman geçti
Hayatımda türlü türlü şeyler değişirken, seninle konuşma hissi
Bir o gitmemiş içerimden, aynı bıraktığım gibi
Meğer ben senden çok kendimi kapatmışım o kapalı kapılar ardına
Şimdi şimdi anlıyorum kendimi
O günlere gidip geldikçe anımsıyorum hasret denen ağır yükü
Meğer ben ne çok hasret kalmışım senli düşüncelere
Ne çok uzak kalmışım beynimin içindeki karanlık sokaklarda
Sesini duyurmaya çalışır gibi attığın çığlıklara
Yine düştün yadıma bu gece
Eski bir dosta uğrar gibi ve bir daha hiç gelmeycek gibi
Bir daha gelir misin bilmem
Ne haldesin ne yaparsın bilmem
Bir beni bilirim bir de fikrimdeyken hissettiğim o masum güzel duyguları
Gönlümün acılar içinde kıvranırken bile senin için amin diyişlerini bilirim bir de
Kendime yakıştırmayacak kadar sevdiğim seni
Gönlüne yakışmayacak kadar güzel sevişimi bilirim
Adının geçtiği sûreyi gördüğümde sana yazdıklarımı
Toprağa bir tohum eker gibi yetiştirdiğim umutlarımı
İlmek ilmek, nakış nakış gönlüme adını işlediğim gecelerde
Beni kanatırcasına sessiz kalışlarını bilirim
Bilmek öyle bahsedilen gibi güzel bir şey değil yani
Yüreğimin acısını ve sensizliği bilmesem mesela
Belki
Güzel olurdu belki
Gelseydin eğer
Sessizliği yiğitlik bilmeseydin eğer..