Ondört asır evvel, yine bir böyle geceydi,
Kumdan, ayın ondördü, bir öksüz çıkıverdi!
Lâkin o ne hüsrandı ki: Hissetmedi gözler;
Kaç bin senedir, halbuki, bekleşmedelerdi!
Nerden görecekler? Göremezlerdi tabî'î:
Bir kere, zuhûr ettiği çöl en sapa yerdi;
Bir kere de, ma'mure-i dünyâ, o zamanlar,
Soyguncu soysun da, vurguncu vursun
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.
Devamını Oku
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.




Bence de bu şiirde Mehmed Akif'in nasıl bir peygamber sevgisine sahip olduğunu anlayabiliyoruz. Keşke herkeste olsa bu sevgi.
.......................
Dünya neye sahipse onun vergisidir hep
Medyun ona cemiyeti medyun ona ferdi
Medyundur o masuma bütün bir beşeriyyet
Ya Rab! Bizi mahşerde bu ikrar ile haşret
Öncelikle bu duaya amiin diyelim . İnşallah bu tastikle mahşerde kurtuluşa ereriz .
O sevgili olmasaydı alemler yaratılmayacağına göre hepimiz ona borçluyuz .
Umarım ona layık oluruz .
Bunları yazan iman sahibinede selam olsun.
Bu şiir ile ilgili 32 tane yorum bulunmakta