Bir Gece Şiiri - Ahmet Beltekin

Bir gece,
Hüzne alışık yüreğimi,tuttun yüreğinle,
Kızıla çalarken gökyüzü,
Benim gönül kuşum,yangınım,
Şimdi çok uzaklarda bir yanım.
Her saniye ayrı bir düşünce,
Gönül günahım,
Senden yana ne varsa hep sana bıraktım.

Dertlendiğin bütün şarkılar sussun,
Sen uzaklarda bile olsan,sonsuzluksun.
Yalan yanlış yaşanan hayatımız gibi,
Sen içimde dolduramadığım boşluksun.

Bir gece,
Bütün ışıklarını söndürür bu şehir,
Yediğim içtiğim senden ayrı zehir,
Yokluğuna alışmaya zorlama,
Bütün yaşadıklarımız aklımda bir bir.

Geceleri korkarak uyanmak kan-ter içinde,
Aynı acıyı duydun mu hiç sende,
Her ne kadar yalnızlığı istemem desen de,
Unutamadım,yokluğunun acısını içimde,
Buğulandı yavaş yavaş bu şehir.

Bir gece bütün hayatın geçer gözlerinden,
İç çekersin.bağırır,çağırırsın,
Belki ben hatırına gelince susarsın.
Belki utanırsın,tutamadığın sözlerinden,
Sonra yeniden hayattan bıkarsın,
Ölür bırakıp gittiğin bu şehir.