Geceden aşağı buruşuk sayfalar düşüyor
Üzerimde ceketsiz bir elimde kalem
Diğerinde boşluk
Bir gözümde yollar büyüyor
Bir yerimde can havli
Işığın kârı yok
Sokak karanlık
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta