Bir Gebe Yağmur Şiiri - Ömer Burçin Özkişi

Hırıltılar yükseliyor ciğerlerimden
Bir köpek taze ete susamış gibi
Kavradım dişlerimle dudaklarını
Müstehcen sözler fısıldadım kulaklarına
Yüzünde anlamsız bir kuşku
Yapma diyorum bunu yapma!
Sırtıma çık ve korkma yer kabuğunu incitmekten
Kapattım gözlerimi ben
Ve çatırdadı suya kesmiş toprak
En bereketli yerinden
O toprak ki yuttu beni defalarca
Ve hazmedemedi karnında
Defalarca kustu
Hüznün damarlarını kestim bir gece yarısı
Çıkınımda umut
Yollara vurdum kendimi
Ayaklarımı sıkıştıran kunduralardan kurtuldum
Yalınayak ve yarıçıplak şiirler okudum denize karşı
Elektriğe tutulan toprak
Çözüldü en ufak parçasına değin
Solucanlar kertenkeleler şaşkın
Çiğ taneleri sektiriyorum ayaklarımda
Şimşekler çakıyor
Kulaklarım sağır
Ve yağmura gebe bulutlar
Bulutlar iki büklüm
Sen ki ebesisin doğmakta olanın
Binlerce yağmur damlası ellerine muhtaç
Ellerin öyle maharetlidir senin
Çatlamış dudaklara merhem
Ve doğrultur çatırdayan toprağı yerinden
Ellerin...
Zaafıdır göz bebeklerimin