Bir Garip Yorgunluk Şiiri - Reşat Öztoprak

Yaşamın altmış sonrası hali
Yoruldum anlamaktan
Çizgisiz bir defter, bir kalemle yazılmaktan

Ertesi gündüzlerin

Mekanların sokakların bana dar geldiği
Gömleği ütülü mü ütüsüz mü bilmediğim bir akşam

Başımı sokacak bir barınak bulsam
Adı sen olsan
Kurtulsam şu yalnızlıktan
Penceresi kırık olsa da olur
Üşüsem sokulsam bir köşene
Bütün kimsesizliklerden öteye ısınsam

Şurada ayakta dikilen ben değilim
Üstelik bu kış sanki daha soğuk
Nasıl dayanır ki kuşlar buna
Ama ben dayanıyor gibiyim
Konulsam bir kafese sesime duyulsam

Ayaz kokusundan hızlı
Bir kıymık gibi batıveren

Ürkünçtür bardağımdaki çay
Sokaktaki soğuktan daha da soğuk
Nereden bileceksiniz
Hangi düşüncemde soğuttum bu kadar

Masanın ortasında bir ağaç
"Masa da masaymış"
Demek geçiyor aklımdan
Aklımdan aklım geçiyor
Ve unutulmak için hatırlanan her şey
Unutuluyor

Buz tutmuş yolda kayan bir araba gibi
Her şey yığılıyor unutulanların yerine
Tas-tamam her şey yerli yerine oturuyor
Ve ben bir sigara yakıyorum

Ben geçiyorum
Ve zaman öylece bakıyor

Reşat Öztoprak