Bir Garip Yolculuk Şiiri - Ahmet Ceylan

Bir yola çıktık ki adı gezi oldu
Biz refîk arardık, karşımıza şeyhler doldu
Ne dervişler gördük şeyh gözüken
elinde mikrofon
dilinde ışık
şeriat ayaklar altında
sorsan tasavvuf zirvede
lâkin zihinler bulanık
ruhlar karanlık
Aldanmışlık bu olsa gerek
Sus dedimse de kendime
sözüm geçmedi kalemime
Çıktık ki bir geziye babamla
Arayandık, aranan olduk
İltifatlar boynumuzu un ufak etti de
Tepetaklak olmadan tekrar yola koyulduk
Gezdim gördüm Düzce’yi
Öncesinde İznik’i Osmaneli’yi
Sevdim aşk ile yapılan zikri sohbeti
Gittik, muhabbete dem olduk
Hayat bir garip yolculuk
Yol garip
Yolcu garip
Baksan çoğu şeyh olmuş
Görsen olsa olsa derviş olurmuş
Dervişlik garip
Yolculuk garip
Dün de dünde kaldı
Gördüklerimiz de yanımıza kâr kaldı
Ömürden bir gün daha gitti de
Bilmem ki geriye ne kaldı
Gece, yarımı geçti
Uykusuzluk bu gece de beni seçti
Hadi hayırlısı bakalım
Bu gece de bitti artık önümüze bakalım.