Bir Garip Yolcu Şiiri - Recep Koçak

Güneşle konuştular rüzgara emrettiler
Kah arş kah kürsi oldular
Vakitsizce uçtular gönülleri deldiler
Raks edip şaraba meylettiler
Ruhlar ne tuhaf öyküdür
Akıbeti sorma bir garip ölümdür

Canı sevdiler cananı dilediler
Mecnun olup çöllerde gezdiler
Leyla olup gönülleri okşadılar
Üzülmediler vuslat sevinciyle uçtular
Ruhlar ne tuhaf öyküdür
Akıbeti sorma bir garip ölümdür

Sessizliğin sesinde uğuldadılar
Onlarda ağladı onlarda güldüler
Kimi erken kimi geç gittiler
Neticede kaderdi şikayet etmediler
Ruhlar ne tuhaf öyküdür
Akıbeti sorma bir garip ölümdür