Bir Garip Yolcu Şiiri - Muhammed Şehid K ...

Bir garip yolcuyu arıyorum sokaklarda
Koca kalbinin sessiz çırpıntısını duyuyorum
Yerini biliyorum ama ayaklarım varmıyor
Yol vermiyor labirent misali duvarlar
Mesafeler güzelliğini alıyor benden
Öz elimle kör ettiğim gözlerim artık O’nu görmüyor
Ama gül renginde yalnızlık kokusu geliyor ağaçlardan
Evrene sinen kokusu geliyor burnuma
Gül değil Cennet kokuyor
İlk defa varlığın hakikat kokusunu alıyorum
Bir rüzgâr esiyor ve hissediyorum varlığını
Samimiyetsiz bir riyakar gibi bağırıyor günahkâr nefesim
Sanarsın sultan köleye sesleniyor
Oysaki sesimi cihanın Mazlum Sultanı duyuyor
Bir ümit kaplıyor alacakaranlık kalbimi
Bedenim Efendinin bir bakışı ile diriliyor
Ben Sahibime gidiyorum
Sahibim beni çağırıyor
Bakmıyor bohçamın boş olmasına
Bana ne getirdin diye sormuyor
Elimdekini ne yapsın sonsuz hazineler sahibi
Veriyor hacetimi âlemlerin Kerim Sultanı
Aşkı doluyor kanıma ama perdeler kalkmıyor
Dinmiyor Melekût-i Suret’in hasreti
Gözlerine düşen saçlarının intizarı geçmiyor
Garip Yolcunun sokağında oturuyorum
Dizlerimi kucaklamışım bir dost misali
Ya yağmur yağıyor yada gözlerim
Fezayı temaşa ediyorum efsunlu bakışlarla
Ama Güneş’i örten bulutlar kalkmıyor
Buluşmanın şevki ile yanıyor yüreğim
Ancak ufukta vuslat görünmüyor
Güneşin tenhalığını anıyorum
Yalnızlığının hüznü duyuluyor göklerde
Bir anlık feryat ediyorum
Feryat ediyorum ama
Sanki feryadımdan yer gök titriyor
Oysa sadece pişman bir serçe inliyor
Belki de..
Nazarının feyziyle titrek bir mum sönüyor…