Bir Garip Yalnızlık İçindeyim

Taş duvarlar dizilmiş
Hani nerede demiş ömrüm
Hani nerede gidenler
Kalanlar vahim
Mevzuları kendince derin
Gözler önünde aldılar ahımı
Bilir misin gün ışığını
İşte ben güpe gündüz
Gün ışığında nefret kustum
Sahi başımda neden hep ayrılık rüzgarı
Gitmeli miyim senden
Gitmeli miyim bizden
Gitmeli bence bu şehirden
İnsan neden eziyet içinde yaşar
Çözülmüyor bunların dünyasında
Derman aramadım yıllar boyu
Çünkü yoktur
Yetinirim dedim
Kabullenirim dedim
Susarım bilmediğim yollarda yürürüm dedim
Bir garip yalnızlık içindeyim

Dost meclisi bulur oldum
Söyler oldum
Bir gün gelecekti biliyordum
Yargılandım

Unuttum yazmayı epey oldu
İzliyordum zalimlerin eline geçen fırsatları
Kavgaları hep yarım bıraktım
Şimdi her şey eskisinden de daha açık
Biliyorum
Kalbim
Gözlerimin karası
Bir mevsimde olsa daha da iyi
Her mevsimde dışarıdayım ayazım
Sanki baharlar arası bir yolculuk içindeyim
Bir damlalık gölgemle
Bir garip yalnızlık içindeyim