Bir garip türkü/Kayıp Şiiri - Aysun Erat

Size hiç yabancı geldi mi kendi yüzünüz?
Şöyle bir aynaya baktığınızda
“Evet anımsıyorum bir yerlerden tanımışlığım var fakat..”
Fakat nereden ve hangi zamandan olduğunu bilemediğiniz..

İnsan kendine yabancılaşır mı bu kadar?

Elleri bile ihanet eder mi?
Demez mi?
Bak bu o dokunuş
Hani senin olan tüy hafifliğince..
Yakardı hani sıcaklığı değdiği yeri ateş alev
Ve sen aldırmazdın!
Gülümserdin kocaman ve değişirdi dünya
Dokunmanın dayanılmaz hafifliğinde.

Ya gözler de mi unutur?
Hayalini her gün gördüğü o yüzün.
Bu kadar kayıp olur mu insan?
Yer yarılıp içine,
Ve hatta en dibine girer mi?
Girer de bulunmaz mı bir daha?

Hayat!
Sen ne zalimsin
Beni böyle bırakıp devam etmeyecektin.
Ben böyle gece vakti yollara düşüp düşüp
Ötmeyecektim dertli bülbüle öykünüp.
Bir garip türkü tutturmayacaktım dudaklarımın ucuna…

“Aşk yüzünden pervaneyim
Gel gör maşuk hallerimi..
Gör de insaf et azıcık
Yüzünü dön ay’a aydınlansın
Kalbim yüzünün ışığında yıkansınnn…”

10/2007