Bir garip sevda Şiiri - Muhsin Arslan

Bir kasım akşamıydı,hava karanlık;
Yeryüzü kopkoyu bir sisle kaplıydı.
Gidiyordum,bir sevinç vardı,bir anlık,
Aylardan yirmidört,günlerden salıydı.

Şiir yarışmasıydı,benim gittiğim,
Onun için çağırıyorlardı beni,
Girdim içeriye bir de ne göreyim!
Karşımda bir ceylan süzüyordu beni.

Yüreğim parçalandı,çünkü o idi.
Kendisini birkaç gün evvel görmüştüm.
Baktım yüzüne ay gibi parlıyordu.
Kalbim sancılandı,çünkü vurulmuştum.

Onun o sıcacık bakışına kandım.
Bilmedim onun vefasız olduğunu;
O da beni gerçekten sevecek sandım.
Sormadım kendisine kim olduğunu.

Bu kadar kolay sevebilir mi insan?
Damdan düşer gibi vurulabilir mi?
Şu sorunun cevabını ah bir bilsem.
Aşk diye garip bir şey, olabilir mi?

Derken günler geçti,sevgi kanatlandı.
Derdimi açmak için yollar aradım.
Sevda filizlendi,sancı kenetlendi.
Bağrımı delmek için miller aradım.

O beni seviyor diyordum,kendime,
Sıcak geliyordu o bakışlar kan'a
Sevdamı söyleyecekken kendisine,
Olmaz demiş bana; bak ne dedim ona:

''Ağlamak için,gözlerden kanlı yaş mı akmalı,
Dudaklar gülerken kalp ağlayamaz mı?
Sevilmek için ille de güzel mi olmalı?
Şirin bir ruh insanı bağlayamaz mı?

Goncayı soldurmak için dalından mı koparmalı?
Gonca,gül dalındayken solamaz mı?
Öldürmek için silah,hançer mi kullanmalı?
Kaşlar yay,kirpikler ok,gözler silah olamaz mı? ''

Kadere isyan ettim,gönlüm boşaldı.
Güldüm,kendime kızdım sevmez olaydım.
Başım yere eğildi içim sızladı.
O güzel gözlerine bakmaz olaydım.

Bu böyle karşılıksız sürüp gider mi?
Derken söz verdim onu unutacağım.
Bir kalpsiz uğruna acı çekilir mi?
Bir daha sevilmeden sevmeyeceğim.
Bir daha sevilmeden sevmeyeceğim.

06-07.08.1998