Bir Garip Şehidin Öyküsü Şiiri - Engin B ...

Yıllar öncesiydi dallarda hazan,
Güller hep solmuş idi bülbülde ziyan
Bir YUSUF var idi dağlara sığmayan
Bu öykü işte,o yiğidin öyküsüdür.

Gözleri göklere ve güneşe denk,
Gül tutan elleri şimdi eder cenk,
Yürüyüşü mertce,başı dimdikti,
Her halinde var bir ahenk.

Yusuf denince gözlerime bakardı,
Tabakasından bir ciğara sarardı,
Bir şeyler söylemek ister sonra susardı,
Masmavi gözlerine yaşlar dolardı.

Belliydi derdi vardı
Yüreğini derin yakan,
Bir derdi,vardı ki, hiç yaşanmayan,
Yoksa....
Aslanlar gibi adam,
Durup, Dururken ağlarmıydı,
Tütün soluklar mıydı,
Evet evet...
Yemin ki derdi vardı
Vardı amma YUSUF desem
Susar yutkunur ağlardı

Yağmur birden doluya dönüverdi
Dağdan herkes inmiş o gelmemişti
İctima edilmiş YUSUF yok denmişti
O an anladım ki YUSUF’um gitmişti.

Güneş hafif acınça aramaya koyulduk
YUSUF’u bir ağacın kovuğunda bulduk
Rengi sararmıştı ve gözler çökmüş,
O an anladım ki YUSUF’um ölmüş.

Derdi vardı dedim
Derdi anlaşılmıştı
Herkes anlamıştı
Öldüğünde ellerinde
Siyah beyaz bir fotoğraf vardı
Anladım yanmıştı
Fotoğrafın birinde;
Sarıklı, sakalsız, cübbeli bir adamdı
Adı BEDİÜZ ZAMAN’dı
Diğeri karısı ve üç yaşında ölen oğlu İBRAM’dı.

YUSUF denilince gözlerime bakardı
Tabakasından bir ciğara sarardı
Bir şeyler söylemek ister sonra susardı
Masmavi gözlerine yaşlar dolardı.

Ve şimdi YUSUF sevdiklerine kavuştu
Beni yetim bıraktın
Sana selamlar olsun YUSUF
Burda gülmedin amma
Belki orda onlarla gülersin
AH YUSUFUM VAH YUSUFUM