Bir Garip Şair Hikayesi Şiiri - Kubilay Tek

ne silmek geldi içimden satırlarımı bir anda
ne de kesmek bileklerimi yazamayınca bir anda

aglamak şiir yazmak kadar zor olsada benim için
yine de aglıyorum şiir yazmak için için için

işte aglıyorum nem kokuyor odam bir anda
kalemim titriyor hüzünleniyorum bir anda

ve sitemlerimi kusuyor parmaklarım acımasızca
ya göz yaşlarım sel olup akıyor tutamıyorum
ben şair degilim ben duygularına yenik düşen
bir garip yolcuyum şiir kervanında
ben kalemime mürekkep diye
göz yaşlarımı doldurup hüzünlü sayfalara döken aracıyım

ah şiir derdime ortak olan haykırışıma susan
sen bakma mürekkebe sen onu hep su san

ve yalnızlık buram buram içime işlemiş
kalemime konu olup duruyor
vurup duruyorum vurup duruyorum hüzünlü sayfalara
aglıyorum şiir yazmak için mi
yoksa gerçekten mi bilmiyorum ama aglıyorum

evet aglıyorum içimden geldigi için
aglıyorum içimden için için

suskunlugum dile gelip konuşuyor
ve bütün suçu yorgunlugum alıyor

saçmalıyor rüyalarım mutluluk görüyorum
ve umutlarımı kamçılayıp hiç olmayacak seraplara
nesne olarak taşınıyorum bir anda
ama yinede şiirimi asla bırakmıyorum odamda
üstüme yürüyorda korkularım
bir ah etmiyorum ve terk ediyorum
içinde bulundugum şiiri

gidiyorum umutlarıma kızıp
gidiyorum korkularımdan kaçıp
gidiyorum şirimi önüme katıp
gidiyorum hayallerimi orda bırakıp

gidiyorum ama nereye
yürüyorum yürüyorumda bir off etmiyorum
hülyalarımı geldigim yere gömüp de gidiyorum
seraplar görüyorum geçtigim yerlerde
ve bir kelebek çarpıyor gözüme
özgürlük için mi uçuyor acaba
ve şiirim kaybolunca kelimeler arasında
o yol gösterecek bana
ekmegim olacak ekmegim ve çakıl taşlarım
giderken hayallerimi çantaya koymadım bilerek
ben gitsemde onlar tutacak yerimi kaldıgım yerde

hayallerim büyüyün orada o çorak topraklarda
belki beni bulursunuz düşen yapraklarda
belki beni bulursunuz taş çanaklarda
hayallerim büyüyün o kanlı topraklarda

gidiyorumda bir türlü bulamıyorum
yollarım keskin dişli katillerle kaplı
ne onlardan korkuyorum
ne de hayal hırsızlarından
ben zaten gömüpde gidiyorum hayallerimi
ama şiirlerim onlara kimse yaklaşamaz
yaklaşmayı hayal bile edemez
derken devrin şiir anlayışıyla tanışıyorum
ve ona yenik düşüyorum
kelimeler dışlıyor beni
dagarcıgım yetmiyor
ne ayak uydurabiliyorum
ne de uyak
yeni anlayışa iş veren olacagıma
eski anlayışa işci olmayı yeglerim deyip
kelimelerle kurdugum çardaga çıkıp
virgülleri birbirine baglayarak bir ezgi yakalıyorum
ve ve hayatıma bir nokta koyup bırakıyorum kendimi
son saniyelerimi yaşarken
yazdıgım şiirler bir kısa çizgi misali önümden geçiyor
ahh ve son nefesimi veriyorum

ben son devrin yenik şairi eski papuçları
yazan parmaklarımın acıyor uçları

ben son devrin asi çocugu hayallerimin katili
bakıyorum şiirime ateşlenmeden hayatımın fitili

asker ölür vatan kalır
mebus ölür meclis kalır
yigit ölür namı kalır
at ölür meydan kalır
şair ölür şiiri kalır