Bir Garip Masal Şiiri - Sinan Demir

Hepimiz birer masalın kahramanı olduk,
En az.
Kimimiz aşk, kimimiz sadakat,
Kimimiz sabır,
Kimimiz kahramanlık masalı yaşadık.
Bazı kahramanlar hep iyi oldu.
Bazı masallar yazıldı ama;
Murada erdikten sonra kahramanlara ne olduğunu
Kimse bilmedi.
Mutlu sonun sonrasını;
Ne söyleyen oldu ne işiten.

Adanın batı ucunda,
Esintiye karşı günbatımını izledikleri an
İşte bu masalın murada erdiği andı.
Aslında sonu...

Ama bu masalın şahidi yok,
Onlardan başka,
Olsun istemezlerdi zaten.
İşitenler hoşlanmazdı konusundan,
Yaşayanlar bir ömür boyu susmalıydı masalını içinde yaşatıp.

Koskoca ömrün masalını,
Kısacık zamanda
Masal olduğunu bilirken yaşadılar.
Başkaları kerevete çıktığında,
Biteceğini bile bile.

Ne uyuyan güzel vardı masalda,
Ne de beyaz atlı prens..
Altın kalpli de değildiler,
İki orta yaşlı insan;
Biri kel, biri karakuru...

Sosyal konumları da bir garip;
Adam Türkçü kız devrimci.

Biteceği zaman belliyken
Doya doya yaşadılar masallarını.
Kimse anlamadı masalın konusunu,
Kitapçı Beşir bile...

Yaşadılar ve...

Hepimiz birer kahramanız aslında,
Masalını arayan ya da yaşayan.

Bakü 10.10.2005