Bir garip martıyım ben Şiiri - Hasan Yıldız

Bir garip martıyım ben,
geliyorum taa uzaklardan
korunmaya muhtacım,
şevkat bekliyorum insanlardan.
korkuyorum, çok korkuyorum,
beton yığınlarından,çöplerden,
boğazı süsleyen yeşil gerdanın yok oluşundan,
paranın hırsından,yok olan İstanbul'umdan.
Kirletmeyin biricik halic'imi?
uzak tutun şahsi çıkarlarınızdan.
Dilim yok ki.......! ! !
size nasıl anlatayım derdimi
bakışımdan,ötüşümden,anlayın beni,
Bencil olmayın düşünmeyin hep kendinizi.
Dünya büyüktür barındırır hepimizi
Bırakın! ! ! ! ! !
bırakında özgür olayım vatanımda
başım dik, kanatlarım gururlansın semalarımda.
Yaşamak istiyorum, İstanbul'da
duyun feryadımı duyun......
Gelin yaklaşın bana,
kaçmam sizden! !
bağlayın kırık kanatlarımı,
alın avucunuza,sevgi verin bana
Ah! ! ! ! !
uyumak istiyorum,
yemyeşil dallar arasında
Uçmak istiyorum,
Anadolu-Rumeli yakasında
Ah! ! ! !
Bir yıkanabilsem doyasıya
Haliç'in o berrak,masmavi sularında
Yaşamak istiyorum İstanbul'da
Ne olur! ! ! ! ! ! ! !
ne olur basın beni bağrınıza
güzellik getirdim,size, İstanbul'unuza
sevgi,barış dolsun dünyamıza,
Yaşamak istiyorum İsanbul'da
Yaşamak! ! ! ! ! ! ! !
en doğal hakkım
YAŞAMA HAKKIM
22,03,2006