Bir Garip Gurbet Şiiri - Lütfi Avci

Özlem özlem dökülüyor sevdiklerim benden,
Bir garip gurbet nasibimde kavruluyor.
Bir çocuk ağlıyor kucağımda,
Babası ben değilim,
Bana gurbetle bakıyor...

Bir kadın koynumda yatıyor,
Sevdiğim o değil
Ben ona eş değilim.
Kucağımdaki çocuk, bana gurbetle bakıyor,
Babası ben değilim...

Yalınayak koşuyorum sokaklarda,
Bir gurbetin kahrı var içimde,
Memleketsizim,
Koynumda tanımadığım bir ruh,
Nasibimde bir garip gurbet...

Bilemedim ben kimim.
Kimsesiz miyim,
Kiminize ses
Bu çocuğun babası,
Koynumdaki kadına eş...

Bilemedim.
Bir garip gurbet,
Ben sokaklarda keşmekeş,
Belki de şu kadına eş,
Ya da sokakta yatan bir leş...