Bir garip dünya Şiiri - Ahmet Zühtü Çelenk

GARİP DÜNYA

Bu ne garip,
Bir dünya değil mi anne?
Baba,diyip peşinden koşarken
Bir bakıyorsun,
Baba oluyorsun.
Herkes tarafından
Değer görürken,
Birdenbire sonbahar
Yaprakları gibi
Sararıp soluyorsun
Ayaklar altında
Paspas oluyorsun.
Bu ne garip,
Bir dünya değil mi anne?
Bir köşede oturup duruyorsun,
Bu ne garip bir dünya
Değil mi anne
Bu kalabalık içersinde
Birden bire kayboluyorsun.
Hiç kimse tarafından
Adam yerine konulmuyorsun.
Birkaç damla gözyaşı,
Sonra da unutuluyorsun.
Bu ne vefasız bir dünya
Değil mi anne…