Bir Garip Dünya Şiiri - Ahmet Taşkın

Bal petek tutanlar parmak yalıyor
Arının iğnesi garibe düştü.
Zenginin bağına yağmur yağıyor
Fakire bulutun gölgesi düştü.

Kiminde iştah çok ensesi kalın
Aracı büyüktür, tekeri kalın.
Suları içilen taşkın ırmağın,
Yetimin kabına damlası düştü.

Devlet hanesine gelenler gitmez.
Yiyenler aynıdır, kalkayım demez.
Helal haram alır, koymayı bilmez.
Yoksulun payına tasası düştü.

Bilesin Ey “Halk”ım bir hecesin sen
Verirken, ölürken pek yücesin sen.
Devletli önünde bir cücesin sen.
Şükredip çalışmak hep sana düştü.

Bazı evler harap, viran diyorum.
Tahta, çivi, çekiç, al çak diyorum.
Makamdan haz alan al-çak diyorum.
Her zulme katlanmak mazluma düştü.

Maskeler ardında temiz yüz olmaz.
Kaftanlar altında insan olunmaz
Kul hakkı önünde dağlar dayanmaz.
Hak hukuk ne varsa pazara düştü.

Zirveler karanlık geceler gibi
Yürekler kayalık tepeler gibi
Onur, ahlak, erdem paçavra gibi
İnsanlık dibi yok çukura düştü.