Bir Garip Aşk Şiiri - Cemil Aygen

Mahallenin en güzel çocuğuydu
Dikkat çeken bir yakışıklılığı
Şair bir ruhu vardı
Adı Mahmut

Ben ona hiçbir şey söylemeyin
Bir punduna getirip
Ben alıştıra alıştıra söylerim demiştim
Dinlememişler
Onların duygusal bağlarını iyi biliyordum
Birdenbire söylemek sok yapar
Korkuyorum kötü şeyler olur dedim
Çok geçmedi iş yerine telefon geldi
Korkum başıma geldi...Olan olmuştu
Hatayı sezmiştim ama ihmale kalmıştım
Mahmut kendini asmış
Zamansız...Sırasız...Manasız...ve de çaresizce
İyide kaç kişi yapar onun yaptığını
Lösemi, Zelihaya konan teşhis
En çok...çok çok 3 ay yaşar demişlerdi
Gizliydi,saklıydı...
Zeliha mahallenin en güzel kızı
Ve de Mahmutun sevdalısı
Yani kendini asan oğlanın aşıklısı
Tanrım...Hiç değilse bekleseydi
3 ay bile bir zamandı oysa...Dinleseydi
Yazık çok yazık oldu
Bu azabı.. Bu yükü Taşıyamadı
Garibim Mahmut kendini astı
Üzüntüyü, lösemi Zelihayı,
Acıyı kahrolmayı en yakın arkadaşı diye bana bıraktı...