Bir Garip Aşık Şiiri - Şemsi Hançer

Sonbaharda dökülen yapraklar
Arasında kaybolan bir garip,
Mezarı gibiyim
Ne yaşadım nede öldüm
Sen gittin gideli
Bir garip aşık dediler
Kimi halime alay edip güldü
Kimi de bir ah çekip
Gözleri derinlere daldı
Daldı da iki damla yaş bile akmadı
Sessizce mırıldanırken
Şu iki söz aklımda kaldı
O gitti ve bir daha geri dönmedi

Eğer sen dönersen geriye
Beni bu şımartmak iki yüzlü
Sahte dostlara değil
Beni çaresiz kalmışlara sor
Sorarken zamansız aklar düşmüş
Saçlarına dersin
O terk edipte gittiğin bahçeye
Ak düşmüş saçlarını
Hayalleriyle beraber gömmüş dersin
O bir garip aşık dersin
Kiminin gülüp geçtiği
Kiminin ah çektiği
Onun saçlarına zamansız
Aklar düşüren o vefasız
Benim işte dersin
Çook saydığı yirmi altılar vardı
Saçlarıyla gömmüş umutlarını da dersin

Döndüğünde belki de bir avuç
Toprak olurum
Başucuma gelirken
Beyaz bir mendil getir
Rengi bembeyaz olsun
Rengi ap ak olsun
Tıpkı gelin gibi tıpkı gelinlik gibi
Üzerime örttüğüm toprağım gelinliğim
Getirdiğin mendilse
Duvağım olsun
Bir Fatiha da hediyen olsun