Bir Garip Ana Bir Garip Baba

Babamın yüzündeki o nasırlaşmış çizgiler,
Tren ağları gibi kıvrım kıvrım gibiydiler.
Sefer sayıları bellidir gerçi trenlerin,
Ya o çizgilerden kim geldi,kimler gittiler.

Anamın elleri çatlak çatlak,
O çatlaklar ki araları dolu toprak.
Krem bilmez kurumuş bir çift dudak,
Bilmezmi hiç bilir elbet.Ölüm son durak.

Bir Köroğlu.Bir Ayvazdır onlar.
Bir değil iki değil,tam dört kollar,
Bana dert,bana uzun,onlara kısadır yollar,
O dört kolla,hala beş çocuk sarar.

Sadece ana baba olmadılar onlar ışıktı,
Bir arkadaş,bir kardeş,Bazende bir bacı,
Bilirler hayatı,onlardan öğrendim yaşamı,
Kimse mal sahibi değil her kes^^Kiracı.^^

Hiç genç olmadılar,
Çocukluklarını zaten yaşamadılar.
O yaşta onlar,analarından öyle doğdular.
Hiç gül olmadılar.
Bilirim,hiç bir bağda açmadılar,

Yaşam doluydular.
Bizim için hayattan hiç kopmadılar,

Çok şeyler yapmalıydık,yapamadık,yapmadık.
^^Zamanımız^^yoktu.Çünkü haklıydık...!
Onlar istemediler ama;Yaşam dediler,
Adına hayatın zorlukları koydular,
Onlar bizim için,evet bizim için...
Sadece çocukları için S O L D U L A R....