Bir garip ağaydı şu bizim memed ağa,
Hoş ağa demeye de bin şahit lazımdı ya,
Ben olursam gönüllerin ağası olurum derdi hep,
Oldu da.
İnsan insan gibi yaşamalı adam gibi sevmeli,
Ve de huzur içinde ölmeli derdi bu dünyada.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
