Bir garip adam tanımıştım bir balıkçı köyünde
Hiç konuşmazdı sürekli kaçardı insanlardan
Eskimiş bir sandalı vardı
Denize açılırdı her zaman tek başına
Akşamları deniz kenarında ateş yakar
Kendi kendine bir şeyler anlatır dururdu
Hep onu izlerdim
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta