Bir garib dilenci Şiiri - Şair Feyza

Garib bir dilenciydi hersabah kapimizin önünden gecen.
Elinde deynegi, üzerinde eski bir Manto ve yüzünde mahsün bir ifade.
Hic gülmez, hep aglardi…
Biryerlere yetisircesine hizli atardi adimlarini.

Sabah Ezani okunmadan yollara düser, saatlerce sahilden Denize bakar,
ve gece gec saatlerde yine agliyarak dönerdi.
Sanki birisinin yolunu gözlerdi…ama bekledigi kisi gelmezdi…

Sabah hep ayni umutla cikar, aksam ise ayni buruklukta geri dönerdi..
Sorardim kendime hep,niye..?
Neydi onu hergün ayni ümitle yollara düsürüb, herdefasinda hayalkirikligina ugratan sey?
Neydi onu bukadar üzen ve aglatan sey?

Bir sabah yine erkenden sahile indi,
fakat o gidisin bidaha dönüsü olmadi…
merak edip sahile indim,insanlar yerde yatan birisinin etrafina toplanmislardi.
Bi baktim, BIZIM GARIB DILENCI….
Cansiz bedeni yerde yatiyordu, ama yüzünde busefer bir tebessüm…
Elinde eski bir kagitparcasi vardi,aldim okudum,..
Seneler öncesi yazilmis bir Mektubdu bu…

„ Hayatim, artik gurbetteki günlerimizin sonuna geldik.
Cocuklarin ve ben seni cok özledik.Vizemizi aldik,
Allahin izniyle ayin 21’de Italyadan kalkan Gemi ile vatanimizin yollarina düseceyiz.
Bi aksilik cikmassa sabah ezaninda variriz. Bizi karsilamaya gel, sakin gecikme.
Bizi bekle, bugün olmasada yarin elbet kavusacagiz…
Sevgilerle….”
Simdi anladim sabah erkenden cikip gece agliyarak dönmesinin sebebini,
simdi anladim niye hersabah ayni ümitle yollara düstügünü,
anladim gözlerindeki aciyi…Ve suanki tebessümünü…
Kavusmuslardi artik….