Bir gafletin uykusunda zor olsada uyandım
Yerden yere vurduda ben dayandım
Tam ümidimi yitirmişken ecel kapısını araladım
Bilmem kaç kalp kırdımda kimi yaraladım.
Bir çoğu ölmüştü betonların altında
Belkide amel defteri açılmıştı mizan denen tartıda
Keşke aça bilseydim kaderin kapısını
Kırsaydım kalemide yazmasaydı körolası kaderi.
Sen ölmüşsün diyorlar varmı dostun haberi
Ardındanda diyorlar bu bahtın kötü kaderi
Kim getirdi söyleyin kader denen eceli
Şimdide çağıryorlar sıradaki deccali.
Kayıt Tarihi : 15.9.2024 19:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!