Bir Fotoğraf İçin Yazılmış Şiir

ve biz…
biz dostum
bunca yıldan, yoldan sonra…
şimdi bir okyanus kenarındaki fotoğrafımızda
neşemizdendir düşük yüzümüz
hüznümüzden gülümsüyoruz
mahçup bir muziplik bizimkisi, kederli
her hayat bir muammaysa bizimkisi katmerli
aslına bakarsan biz
tam da onca zamanın öğrettiğinden başkası değiliz:
“kimse anlamasın” diye çok basit
yalnız kendimiz olduğumuz için o kadar girift

“bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlarız
güneşten ışık yonttuk hep, sert adamlarız
hoyrattır gülüşlerimiz, aydınlığı çalkalarız
okyanus mu bizden büyük? peh, palavra! inanmayız…”