Bir fırtına çıkmazında… Şiiri - Oktay Çekal

Bir fırtına çıkmazında…

Dinmeyen bir sessizlik içinde yaşananlar,
Öyle bir gürültü yapıyor ki; çınlarcasına kulak içinde,
Kemiriyor gizliden, yılların özlemini yok edercesine,
Yıkıyor deprem gibi, dümdüz oluyor yıllar.
Anlatmanın imkânı yok, o sessizlik duvarında,
Uzayan ötelerde, gizli kalan umutları,
Anlamsız kalıyor, yalnızlığın derinliklerinde,
Bir garip yolcu gibi, uzayan hayat yolunda.
Sevmek istiyorsun, hatta seviyorsun kendince,
Karşılık yok, o yürek yok, var gibi görünse de,
Tamamen bir soğuk savaş, yaşadığın her dakika.
Suskunluklar durgunluklar, aslında her şeyin anahtarı,
Adımların gitmek isterken, takati bitiyor,
Kalıyorsun bir beton gibi, donuk ve mat,
Gözlerinle konuşuyorsun, hatta haykırıyorsun.
Anlamsız kalıyor, görmek istemeyince tün çaba,
Böyle geçiyor yıllar kara delik çıkmazında,
Mutsuzluk istemesen de, davet ediyor göz kırparak,
Bitişin başlangıcındasın, suskunluğun çığlığa dönüşüyor.
Beklemek manasız kalıyor, olmuyor dönüşler,
Kördüğüm gibi çözümsüz, bir hayatın son durağındasın,
Adım attığında yalnızlığın sokaklarında,
Hayatın rota değiştiriyor, bir fırtına çıkmazında…

Oktay ÇEKAL
13.05.2011-22.35