Bir Fırsat Ver Şiiri - Safiye Samyeli

Gül cemalin doğuyor günlerdir şu odama
Gözlerinin ferdinde aşka nurlanıyorum
Bir fırsat ver ne olur gel bu seven adama
Derdimi anlatmakta hayli zorlanıyorum

Gün kızıla boyanır geceye gelin gider
Bağrıma bağdaş kurar oturur zalim keder
Gel gönlümün eşi ol değişsin artık kader
Vefasızlar elinde her gün horlanıyorum

Yedi kat gurbet elde boşa geçti seneler
Yıllardır şu yakamı bırakmadı keneler
Ömür ambarlarımda tükenirken deneler
Düşündükçe geçmişi nasıl arlanıyorum

Duvarda ki resminin gözlerine bakarak
Buğusunda kaybolup acı tütün yakarak
Belki gelirsin diye kapılara çıkarak
Taş duvarlar içinde sana turlanıyorum

Kusurum varsa af et bu duygudan ırağım
Sevmedim sevilmedim aşk yolunda çırağım
Sevebilirim dersen kalkar kalpten kırağım
Muallâkta kalınca hayli darlanıyorum

İsterim ki gönlümden gönlüne sevgi vursun
Ebediyen yer etsin aşkım içinde dursun
Kudreti büyük Mevlam ikimize ev kursun
Hayal ettikçe bile nasıl harlanıyorum