bir fırça verin bana!
onun resmini yapacağım.
gözleri için koyu yeşil,
saçları için kömür karasını verin!
ama, durun!
ben çizemem ki onu…
elimin ucundaki fırça,
her değdiğinde saçlarına
yüreğim titrer
hani olur da,
gözleri belirirse tuvalde
bakamam ki resme!
ama, hemen çizmeliyim!
unutuyorum çünkü
öyle her gün görmek yok ki!
hele şimdi, hele şimdi,
o, terketmişken beni
Kayıt Tarihi : 4.8.2006 15:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!