Bir Fırat Güzellemesi Şiiri - İsmet Barl ...

Doğuşunu anımsıyorum
Erzurum ‘daki Dumlu Dağları ‘ndan,
Adımı ‘Karasu’ koydular rengime bakıp,
O yüzden kara kara aktım höyükleri yalayarak,
Batan güneşleri izledim,
Bir çetin yolları göze alarak
Vurdum kendimi sarp kayalıklar arasına,
Canımdan canlar,
Ruhumdan ruhlar verdim karatopraklara,
Serinliğimi, sükunetimi, bereketimi verdim,
Zira; almayı değil,
Vermeyi
Severdim.

Ne bir muradlar aldılar benden
Kendilerine cömertçe murad verdiklerim,
Sevdiklerim,
Yeşerttiklerim,
Onun için ‘Murad’ dediler bana Erzincan dolaylarında
Pirler, erenler,
Murad alıp cömertçe murad verenler.
Yürüdükçe yanımdan-yöremden geçip gitti
Ne yerler,
Ne yerler.

Aldım başımı, döndüm güneye
Bağıştaş yakınlarından,
Hızıma hızlar kattım, köpüklerime köpükler,
Yardım yarılmaz kayalıkları bıçakla yarar gibi,
Kükredim, köpürdüm,
Çarptım kayalara kimi yerlerde kendimi,
Beni herkes tanır oldu Kemaliye yakınlarında
‘Fırat’
Dendimi.

Yamaçlar donattım meyve bağlarımla
İrem bağlarını gölgede bırakan,
Meyve yüklü dalları sularımda yıkanan,
Ay altında ışıldayan,
Güneş altında parlayan,
Yeşilin her tonundan donlar giydirdim toprağa,
Her ne umdularsa onu verdim
Kurda, kuşa, insana,
Balığa.

Malatya ‘dan vurdum aşağılara doğru
Sıcak topraklara,
Şattülarab ‘a,
Adını, ününü duyduğum Dicle ‘ye yakınlaşmak için,
Yoluma ne kayalıklar çıktı anlatamam,
Kayalıklar yalçın,
Ben;
Hırçın.

Sonunda Dicle ‘yi gördüm az-biraz uzaklardan,
Durgun ve süzgün akıyordu,
Yalnızdı,
Kokuyordu.
Selamlar verdim anayurdundan ayrılan sulara,
Selamlar aldım sıla haberleriyle,
Döküldüm Dicle ‘yle birlikte
Basra Körfezi ‘ne,
Bir güzel Anadolu ‘nun sıcak öpücüklerini
Kondurmak için
Yüzüne,
Gözüne.

(MİTİL OSMAN isimli Serbest Şiirler 'inden > 80-82/100)