Bir Fincan Kahve Olsam Şiiri - Ayşe Kurt

Bir fincan kahve olsam ellerinle dokunsan.
Köpüğüm dudağında iz bıraksa kırk sene.
Kahve saatlerinde bir nebze beni ansan,
Ziyanı yok bir zaman tekrar unutsan yine.

Kallavi bir fincanın kulpundan tutsa elim.
Sense incecik hayal bestesini süslesen.
Kahvenin esmerliği olsa da teninde im.
Köpüğünün üstünde suretin desen desen.

Ellerin bütünleşse fağfuri edasıyla.
Elif lif lif incelse zarafet tablo olsa.
Birleşse su ahengi kahvenin sedasıyla.
Emsalsiz güzelliğin dem dem odaya dolsa.

Kahvenin hoş kokusu karışsa nefesine.
Seni gören melekler kahve güzeli dese.
Vurulsa çağlayanlar billur misal sesine.
Şaşırırdı ölçüyü yüz asırlık hendese