Bir fincan kahve Şiiri - Ulya Erkman

Bakiyordum penceremden
Yokuslu bir sokaga
Geciyordu onumden insanlar aceleci
Adimlarla
Bakiyordum erkek kadin coluk cocuk
Isten donen insanlara
Kimisi carsi pazardan ellerinde
Torbalarla

Ihtiyar bir dedeydi yokusta
Beliren
Tutuyordu torununu siki siki
Ellerinden
Yuruyordu yasli adimlarla hic
Dinlenmeden
Durdu nihayet onumde yorulmustu
Yurumekten

Oturdu karsida alcak bir
Bahce duvarina
Cikardi bir paket sigara iyi gelir diye
Yorgunluguna
Yildirim gibi indim asagiya hemen
Mutbaga
Koydum birlik cezveyi alelacele
hemen ocaga

Kosturdum fincanla cezveyi hemen
Dedeye
'Yorgunluk kahvesi dede' dedim 'icersin
Sigaranla diye
Bakti yasli gozlerle dikkatlice
Yuzume
'Senin gibiler kalmis demek' dedi
Biraz da huzunle

'Acele etme'dedim '
'Rahatca ic kahveni
Bitince birakirsin duvara
Fincanla cezveyi
Biraktim sonra dedeyle torunu
Girdim iceri
Icimde derin bir huzur
Verebildim diye dedeye
O BIR FINCAN KAHVEYI