Bir Fincan Kahve Şiiri - Hafsa Zeynep T ...

Rüzgara doğru kahvemi yudumlarken geliyorsun aklıma
Ağzıma fincanı her götürdüğümde seni yudumluyorum
Öyle düşündüğümde o kadar tatlı oluyor ki bu acı kahve
Sözler bile değişiyor içinlen sensin diye
Kırk yıllık kahvenin hatrı yıllara çıkıyor asırlar oluyor

Salıncakta biri sallanıyor sanki ben değilim
Ben,artık sen olmuşum boşlukta sallanıyor hayalim
Ellerime bakıyorum tıpkı senin ellerin...
Yüzüme dokunuyorum.
Sen olmuşsun diye yanıyor tenim
İsyanda bütün alevler

Herşeyim seninle denk...
Bir tek...bir tek gözlerin farklı benden
Nasıl alırım ki gözlerini senden
Nasıl sığdırırım okyanusları gözlerime
İşte bu yüzden ben sana verdim gözlerimi
Bir daha geri almamak şartıyla
Sende kalsın...sende kalsın ki gözlerim keşfetmesin yeni nehirleri

Çünkü bilirim ki her nehir uzanır birgün okyanuslara
Bilirim ki o nehir yine sen olacak.
İşte bu yüzden izin ver sende kalsın gözlerim...
İzin ver ellerim ellerine benzer kalsın
Ve sen bekle! Ben bir fincan kahve daha içeyim...