Bir Filmden İbaretse Hayat

Sen gözlerini kapattığında,
Perdeleri kapanıyor tüm sinemaların.
Hayat bir sinemadan ibaret hala bilmiyor musun?
Yeni filmler gelmiyor bu aralar.
Uzun ince yollarda, sonu olmayan vakitler izleniyor.
Sen gözlerini açtığında;
Vakit, öğle, akşam, sabah fark etmiyor.
Merhaba diyor tüm gözler,
Güne merhaba.

İlk ara on dakika sürüyor nedense.
Bu kadar uzun, bu kadar sıkıcı.
Büfeler ışıksız, köhne geliyor.
Aç mıyım, hissetmiyorum bile.
Çeşit çeşit hasretin oluyor reyonlarda.
Seç beğen al.
Bir tanesi bir ömre bedel...

Bir ses geliyor bir anda.
Her taraf alaca karanlık gibi, korkuyor.
Simsiyah nefesler alınıyor bu zamanlar.
Bir beyaz oluyor, orada da sadece sen oluyorsun.
Bir türlü sonu gelmiyor bu filmin.
Etrafıma bakıyorum, kimse olmuyor.
Tek başıma karanlıkla yarışıyorum.
Bir iddia oluyor ortada.
İlk pes eden kaybediyor.
Kazanana büfeden bir hasretlik bedava.
Yine ben kazanıyorum nedense?
Bir ömre sığar mı bu keder, demeden olmuyor,
Ama kazandık bir kere...

Nihayet perdelerin tekrar kapandığını görüyorum.
Anlıyorum ki, bugün de bitti.
Her gün acı da olsa,
İki damla gözyaşına bedel de olsa,
Ve her gün bir hasretlik de cabası olsa,
Yine de seni görmek huzur veriyor bana.

Sensiz göğün veya bir kızıllığın manası olmuyor.
Kıvılcımsız bir yangın gibi sebepsiz oluyor o zaman yaşamak.
Yangınım sen olduğuna göre,
Elveda demek düşüyor bu sefer sadece bana,
Yitirilen bir ömre, elveda!

09.10.2002