Müslümanlar Mekke’den Medine’ye göçünce
Ensar muhacirine kollarını açınca
Yüce Allah Kur'anda övüp metih eyledi
Cömert olduklarını Kelamında söyledi
Resülullah emretti dinde kardeş oldular
Bütün muhacirleri evlerine aldılar
Kimi açıkta kaldı yoktu gidecek yeri
Onlara kucak açtı Allahın peygamberi
Mescidinin yanında bir mekan eylemişti
Onlara siz burada kalınız söylemişti
Ashabı sofa dendi burada kalanlara
Yüce peygamber ile halk bakardı onlara
Bir gün adamın biri çok fena acıkmıştı
Utanarak O yüce Peygambere çıkmıştı
Dedi: ya Resülellah açlıktan ölüyorum
Hiç dermanım kalmadı bir şeyle diliyorum
Resülullah dedi ki, git benim evimde ye
Hemen bir sevinç geldi o muhtaç sahabeye
Evine gitti lakin Resülun yokmuş aşı
Bunu gördüğü gibi hemen aktı gözyaşı
Gerisin geri geldi bulamadım söyledi
Ya Resulellah açım tekrar rica eyledi
O anda Resülullah ashabına buyurur
Cennete dahil olur bunu her kim doyurur
Ebu Talha dedi ki ben doyururum gelsin
Elbet bir şey bulurum evimi evi bilsin
Hemen evine varıp söyler ki karısına
Ortak olur musun der Allahın rızasına?
Peygamberimiz bize bir misafir gönderdi
Bunu doyurun dedi kalmasın açlık derdi
Karısı der ki beyim yoktur fazla aşımız
Korkarım bu sayede derde girdi başımız
Yalnızca çocukların biraz yemeği vardır
Talha der tamam, yeter, ne yedirirsek kardır
Sofra kurulduğunda lambayı söndürürüz
Biz de yer gibi eder adamı kandırırız
Böylece Ebu Talha misafiri doyurdu
Sabah olunca ona Resülullah buyurdu
Ey Ebu-Talha senin “Allah güldü” işine
Çok büyük sevap yazdı hem sana hem eşine
Örnek davranış oldu senin bu hareketin
Allah için verirsen eksilmez bereketin
Ozan Mikdadi
Mikdat BalKayıt Tarihi : 10.3.2005 00:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!