Bir Fahişe İçin Ağıt Şiiri - Ali Ayhan

elleri aşağıdaydı ve yorulmuştu
boylu boyunca uzanmıştı yere
gülümsüyordu ölülerin bildik ifadesiyle
ayakları kıpkırmızı olmuştu kandan
gözleri siyah ve kapalı

'dünya kaç basamaklı? ' diye sorardı hep
'dünyanın çıkışı yok mu? '
ağlamazdı,ağlamayı sevmezdi
her gece bir beden gezinirdi üzerinde
minyatürleşirdi küçük parmakları
ve gövdesinde gün görmemiş kahramanlar savaşırdı
'insanlar vahşi ve ilkel yaratıklardır'derdi
ama buna hiç inanmamıştı
her gece ama her gece ölümsüzlüğü artardı
rüyalarında soğuk kokan nefesleri kusardı
kayıp bir kıta bulurdu ve hemen kaçardı
ki ruhunu açtığı hiç görülmemiştir
biz tüm pezevenkler iş icabı açtığı memelerini biliriz
ki o yanımızda değildi hiçbir zaman
bir kayalıktan denize bıraktı kendini
bize de bedenini bıraktı sadece

yaratıcı onu peygamberlerden daha çok severdi
ve arada bir konuşurdu onunla
arada bir

ve bilyeleri severdi,sarı bilyeleri