Bir Eylüldü! (yaşanmış bir aşk hikayesi)

BİR EYLÜLDÜ...

İşte böylesi puslu bir gündü
Yıllardır yaşadığım babasız kerpiç evden,
Sıcak bir şevkat göremediğim annemin yanından
Sevgiyi hiç yaşayamadığım öksüz bir dünyadan
Gelmiştim bu şehre
Bir eylüldü...

Ve seni gördüm bir gün,
Herkes havalı belalı derken,
O endamlı yürüyüşüne,
Etrafındaki pervanelere rağmen,
Sen başkasın diyerek kabul etmiş
Hayat vermiştin bir anda bana
Sevgini hissettirmiş, güvenmiştin
Bir eylüldü...

Zaman bağladı kalplerimizi,
Sevmeyi paylaşmayı öğrendik,
Ağlamayı, gülmeyi abartarak.
Acı ve tatlı, yağmur ve kurusoğuk
Birlikteyken güzeldi.
Kem gözler ayırmaya çalıştıkça
Daha da bağlandık, tutkuyla...
Bir eylüldü...

Aslında pek yakışıklı değildim,
Güzel bir yüzüm gözlerim de yoktu.
Üstüne bir de sıska ve koyu esmerdim,
İçimden geleni söyleyen bir dilim,
Ve bir kalbim vardı
Seni sen gibi seven...
Hassas, duygusal ve temiz bir kalp,
İşte sen o yüreği sevdin,
Bir eylüldü...

Bir gün nehrin kenarında,
Otururken parkta
Bir şarkı çalıyordu Alpay’dan
Bizim şarkımız olsun demiştin
“Gel eylülde gel” diyordu
Bizim şarkımız oldu ölene dek...
Öyle de kaldı.

Hayatın çizgisi ya!
Gitmek zorundaydım bir yıllığına.
Rütbeyi takacak ardından evlenecektik
Yüzün ve ellerin yanımda kırışacaktı
Zor bir yıldı, geçti ve döndüm sana sevinçle...
Bir eylüldü....

Koştum sana heyecanla
Elimde bir yüzük ve gül
Hasret dolu bir kalp,
Çaldım kapını!
Yaşlı bir adam çıktı
Yoklar! Geçen gitti dediler
Göç etti dediler,
Üniversite, tayin dediler
Her şey dediler.
Ne derlerse desinler
Her yere, herkese sordum
Ama sen yoktun...

Nerelerdesin bir tanem?
Ben seni istiyorum
Arıyorum bulamıyorum,
Soruyorum yutkunamıyorum
Oysa ben,sana geldim senin için geldim,
Ama sen,yoktun...

Her zaman yürüdüğümüz,
Patika yol bomboş...
Başımıza yaprağını döken
Adımızı kazdığımız ağaç kupkuru...
Göklerse ağlıyor
Ama ben ağlamadım
Ağlarsan mutluluktan ağla
Derdin ya! işte ondan...

Seni aradım yıllarca
Seni sordum bıkmadan,
İnatla...
Her yere gittim,
Belki sana rastlarım diye...
Zamana meydan okudum.
Ve hep seni severek bekledim
Ama sen gelmedin...

Hani bir gün çalınır da kapım,
Gelirsin diye aniden,
Hazırlıklıydım sana anlatmak için,
Sensizliğimin acısını...
Hani gelirsin de, sitem ederdik kaybettiğimiz yıllara...
Ağlardık sevinçten, sımsıkı sarılarak...
Ama sen gelmedin...

Bir mektup,bir haber bile göndermedin,
Oysa doğum günümü tek hatırlayandın.
İşte ben böyle sevdim seni...
O yüzden her eylülde
Aynı yerlere gidip seni andım
Yaşadıklarımızı,gülüşünü canlandırdım gözümde.
Kimi buruk bir tebessüm,kimi gözyaşlarım...

Yıllar hiç bir şey kaybettirmedi
Sana olan aşkımdan...
Hiç bir şey değişmedi duygularımdan
Biraz kırışıklık,biraz da yorgunluk var üstümde...
Ha unutmadan!
Artık dolaşamıyorum yürüyerek o patika yollarda
Küçük bir patlama işte.
Yani artık tekerlekli sandalyedeyim...

Ama istedim ki bir kez,göreyim o gül yüzünü...
Tutup da ellerini, öpeyim gözünü...
Haykırarak kainata söyleyeyim sözümü
Seni seviyorum,seni seviyorum diye...
Ama olmadı,çünkü sen hiç gelmedin...

Ve bir gün!s
Seni gördüm Ankara havaalanında
Kucağında bir çocuk ve bir adam yanında
Saçlarını kızıla boyatmış biraz da kilo almışsın.
Elim,ayağım,dilim tutuldu.
Bir şey soramadım da...
Beni gördün,şöyle bir baktın ve yanımdan geçip gittin
Hiç ama hiç umursamadın da...
Yıllardır aradığım biricik aşkım sen!
Karşımdaydın ama beni tanımadın bile...
İnsan aşkını,bir tanesini unutur mu, tanımaz mı ya?
Ama sen tanımadın...

Oysa nur yüzlü o yaşlı adam
Bir gün şöyle demişti titrek sesiyle...
Fırsatlar bazen bir kez çalar kapını,
Asla ikinci kez değil, ona göre...

Hemen bir meyhaneye gittim
Bir kadeh içki doldurdum
Yanına biraz leblebi
Bilirsin ben içince dağıtırım
Ama bugün içeceğim
Hey garson!
Bugün bütün içkiler benden!
Herkes içsin! Hatta sen de iç!
Sevdiğim kızı bir kez göreyim,
Sonra öleyim derdim
İçin be dostlar için!
BUGÜN MURADIMA ERDİM...