Bir Eylül Sabahı Leyla Düşleri

Bir avuç kelime doldu bir bavula
Gömesim var bavulu bir metre toprağa
Utanırım kazamam
Görürsem bir Eylül tebessümü
Sığarım tabuta

Sokaklar sessiz
Ölüm
Ufak bedenleri teğet geçemiyor eskisi kadar
Azrailin bile eli titrerken
Sıkılmadan koparılıyor körpe çiçekler ana kucağından
Sessiz kalıyoruz
Utanmalıyız
Sığmalıyız o bavula ve gömülmeliyiz bir metre toprak altına

Gözleri ışıl ışıl
Bir beşere ait olamayacak kadar kusursuz
Bedeni ufak
Hayal dünyası
Bir şerefsizin insiyatifine bırakılmayacak kadar temiz
Her gece yürürken şehrin sokaklarında
Leyla'yı görmekten çekinirim
Ne cevap veririm o güzel çehreye?
''Öldüm''
''Oyun oynayamıyorum''
''Yerim çok dar be abi!''
''Annem ağlıyor''
''Babam sokağa çıkamaz oldu''
''Siz hiç mi üzülmediniz?'' Derse
Ne cevap veririm?
Sığmaz mıyım o vakit bir metre toprak altına?
Sığmaz mıyız bir metre toprağa?
Haydi kalkın sığalım bir metre toprağa...