Bir Eylül Gününde...! Şiiri - Kadim Laçin

Bir Eylül Gününde

Güneşi arar

Kasabanın kaldırım çiçekleri

Satıcısı kulübeden gözetliyor çiçeklerini,

Gelenler… gidenler…

Sokakta gelen ayak seslerini bastırır, kokusu güllerin

O gün bakıp geçiyorlardı sadece

Bir Pazar günü,

Ansızın ihanetler türedi kentin sokaklarında..

Bir alaca karanlığında gecenin,

Apoletli postalların ezdiği çiçeklerin çığlıklarıyla şafak karşılanmıştı,

Gökyüzünde ki mavi perdenin yitik bir günüydü,

Yine sokaklar yalnız

Çiçekler küskün, koklayanı yoktu,

Eylül’e kırgın karanfil

Genç kızlar çoşkulu, sevgililerine sarılmış bedenleri

Dışarda umarsız, beyhude bir yaşam sürüp gidiyor

Hava güçsüz kalıyor,

Yürekler yangın yerine döndüğündeYağmur yağmış, fırtına borana dönmüş

Oysa, kar etmez hiç birşey,

Dokundukça alevin yükseldiğine,

Tanıksın…tanığız…

Meşe ağacını kütür kütür yanması bu,

Bütünleşen yüreklerde…

ve

Dokundukça çatır çatır sesin yankısı,

yükselir

Sol memenin altında

Bir Eylül gününde..

Dallarında sararmış yapraklar birer birer kopuyor

Park yeri renga renk

Şimdi yeşile misafir var

Baharda gölgesine sığındığı ağaçlardan,

Doğa değişiyor, mevsimler yuvarlandıkça

Ilık ılık esen yel, Ağustos sıcağını kovmaya hazırlanıyor

1 Eylül günündeBugün tam 20 kez dünya güneşi etrafladı, 20. Eylül

Ve her dönüşümünde isyankarım Eylül’e

Daha öncelini düşünüyorum,

Çok severdim

Baharı şenliklerle uğurlardık

Her Eylül’de,

Milyonlarcaydık, sınıflı olmanın coşkusunu yaşardık,

Bahçelerde sararmış yapraklara

Bastıkça çıkan sese yaprak melodisi derdik,

Patika yollarda okula ulaşmak için…

Herkes barışırdı Eylül’de!

Ama artık eylül’ü yaşamak istemiyorum

Bitsin eylül’ler,

ismi karabasana çıktı eylül’ün

Şili’de Allende, Afrika’da Biko,

Almanya’da Yahudi, Hiroşima’da Yugo,

Anadolu da emekçiler sevmez oldu Eylül’ü..

Ey eylül’ün çocukları!

Yakınlarını ve babalarını yitirenler,

Dünyamızınn köhneleşmesine karşı duranlar,

Zulmün saltanatına çivi çakanlar…

Ezilenler… kardeşler..

Hürriyet ve adalet isteyenler..

Yani… sizler…bizler…

Hep birlikte Barış isteyenler…

Yekvücut olalım haramilere karşı

En sevdiğimiz renklerle süsleyelim heryeri,

Ve birdaha bombalanmasın yeryüzü,

Kurşunlanmasın analarımız,

Barış şarkıları çalınsın megefonlarda…

Adı Hürriyet olsun, barış olsun Eylül’ün!

Halaya dursun Mezopotamyanın üç asi renkli kadınları

Tulumlular, baretliler açsınlar sarı-kırmızı pankartlarını

En iyi konuştukları dilden haykırsınlar sloganlarını…

Şarkılarını…Tililerini…

Ve köyleri köy,

kentleri kent,

tarlaları tarla,

fabrikaları fabrika,

sokakları sokak yapanlar buluşsunlar bugün

Özgürlük ve yarınlar için..

Barış ismini koyalım

Dokuzuncu ayında bu yılın,

Bu ilk gününde…

1 Eylül gününde.

Kadim Laçin

1 Eylül 2000- Londra