Bir Eylül Direnişi

Eylül toparlandı gidebilirsiniz Turgut Bey.
Ama kim toparladı seni, Eylül?
Yalnızlığın mı, eksikliğin mi,
Yoksa... yoksa bir şiirin son dizesini mi?

Eylül'de bir sabah vardı; kör bir sabah, Süreya Bey.
Körse sabah, neden bu kadar çok gözyaşı vardı?
Hüzünle yıkadığınız sokakları,
O umutla süpürürdü.

Eylül bir yalandı, sararan yapraklar gibi, Edip Bey.
Yalandı da rüzgârın alnımaza dokunuşu?
Yapraklar sararır, ama her sarı
yeşilin gebeliği değilmiydi? Sorsaydık ona.

Ben Eylül’ü Bir sonbahar değil,
Bir başlangıç olarak okudum.
Bir yaprağın yere düşüşünde değil,
Göğe son kez bakışında bulurum.

Eylül'de aşk başka olur evet Ümit Bey
Belki de aşk, yalnızca Eylül’de daha güzel durur.
Daha dürüst, daha az süslü. Ve bu yüzden daha gerçekçi.

Eylül, bir iç çekiştir belki Ahmet Bey.
İç çekişse de, her çekiş bir nefesin kanıtıdır.
Yaşıyoruz Eylül’le birlikte, eksilmiyoruz.
Seviyoruz, seviliyoruz...
Belki de Ölüyoruz sevgimizden.

*@demlenmisSiirler*

Bu Şiir;
Turgut Uyar’ın yalnızlığından,
Cemal Süreya’nın kör sabahından,
Edip Cansever’in sararan yapraklarından,
Ümit Yaşar’ın aşkından ve
Ahmet Telli’nin iç çekişinden ilhamla yazıldı.
Her birine, şiirsel evrenimizi kurarken
eşlik ettikleri için Sonsuz teşekkürler.

Bu Şiir, bir karşı duruş değil; bir karşı sesleniştir.
Şiir, ancak konuşarak çoğalır.
Ve Eylül, ancak birlikte yaşanır.

31/08/2025
19:08 #wahran
@demlenmisSiirler
(516)