Bir Eylül Akşamında Şiiri - Kemal Doğanay

Bir Eylül Akşamında
Seni aradım,sordum?
Kimseler bilemedi
Bilenler söylemedi
Elim koynumda kaldı,
Gönlüme korku saldı!

Bir Eylül Akşamında
Geceler karanlıktı
Sokaklarda lambalar
İnceden yağmur vardı
Sokaklar bana dardı,
Gözlerim yolda kaldı!

Bir Eylül Akşamında
Başım hep dumandı
Elimde kağıt kalem
Bütün cümle alem
Sanki karşıma çıktı,
Gönlümde ateş yaktı!

Bir Eylül Akşamında
Üstüme hüzün çöktü
Sandım ki o nazlı yar
Birden karşıma çıktı
Başımdan sular döktü,
Baktı da boyun büktü.

Bir Eylül Akşamında
Birden yanıma geldi
Sebebi sensin dedi
Sonra yüzüme baktı
Dedi ki bu sevda bitti,
Sessizce çekip gitti!

Kemal DOĞANAY