Bir evlat babasını kaybettiğin de,
Evinin çatısı çöker!
Ve bu çatı asla onarılamaz;
Artık korumasızdır, yağmur da,
Dolu da, kar da başına yağar!
Baba, çocuğun Şemsiyesi gibidir,
Güneşten, yağmurdan,
Dolu'dan, Kar'dan koruyan.
Eğer, Şemsiyesiz büyümüşseniz,
Dolu'nun açtığı yaralar hep sizlayacak;
Yağmur'un ıslattığı ruhunuz hep üşüyecektir!
Sadegül Kılıç
Gülün DikeniKayıt Tarihi : 6.5.2024 19:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!