Bir Ev Şiiri - Turgut Yuca

Bir evim var benim.
Senin olamayan artık
Eskiden seninleyken..
Şimdi sensizlikten

Çatısından hüzün damlıyor bak.
Çeşmesinden gözyaşı.
Bahçesinde hüzün var.
Avlusunda matem, yine gözyaşı.

O evin penceresini ellerin açardı.
Kapısını ellerin.
Ellerin senin.
Sadece senin ellerin

Seninleyken çok sevdiğim evim
Şimdi her köşesinden nefret ettiğim.
Bir evim var benim.
Sensiz. Sevmediğim istemediğim.