-Sevmeyenin akibetine bak...
Bir gün Hüsso eşşeğini kaybeder,
İlan etmek için Cami'ye gider.
İmam'dan ister kayıp ilanını,
Hep düşünür Eşşeğin palanını...
İmamın hutbesi sevgi hakkında,
Bir soru yöneltir, sevgi şıkkından;
'Ömründe hiç sevmeyeniniz var mı?
Parmak kaldırsın, bir görelim zor mu? '
Biri kalktı; 'hocam ben hiç sevmedim,
Sevenim olmadı, ben de sevmedim.'
Eşşeği kaybolanı çağırdı İmam;
'Gel; senin Eşşek bulundu, iş tamam.
Artık ilana gerek yok, insaf et!
Şimdilik bu Eşşek'le idare et...'
Kulağından teslim etti adamı;
'Dişine bak, belli olur kıdemi...'
Sevmeyene haktır bu muamele,
Sevmeyeni düşürürler bu hale...
Sakın! hiç sevmedim, demeyin sakın! ...
Önce bir güzelce etrafa bakın...
Eşşeğini kaybeden biri olur;
Sevmeyeni hemen gözünden bilir...
4.8.1994
Kayıt Tarihi : 14.7.2005 19:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Adamın biri Eşeğini kaybetmiş. Komşu köylere kadar aramış. Bir köyde Cuma Namazı vaktinde varmış. Eşeğinin kayıp olduğunu cemaate duyurması için rica etmiş. İmam daha Cemaate duyuru yapmadan, bir soru sormuş: -Ey Cemaat! İçinizden ömründe hiç sevmeyen var mı? Adamın biri kalkmış: -Hocam ben ömrümde hiç sevmedim. Demiş. Hoca Eşeği kaybolan adamı çağırmış: -Gel bakalım, senin Eşek bulundu. Senin Eşek bulununcaya kadar, bununla idare et. Demiş ve adamın kulağından tutmuş, Eşeğini kaybeden adama teslim etmiş. Ben de bu öyküyü aşağıdaki gibi şiirleştirdim. Beğeninize sunuyorum.
Saygılar
TÜM YORUMLAR (1)