Bir Eski Şarkı Şiiri - Hayrettin Geçkin

Ne zaman onunla kırlara çıksak
yağmur çiçeklerine gebe kalırdı bulutlar
yamaçlar yeşile yuvarlardı kendini

Savaş gemilerini
yüzen çocuk bahçelerine
dönüştürme oyunu oynardık
onunla bütün gün
ne çılgınlık

Yanlışlıkla yanağım yanağına değerdi
suç benimdi der avuturdu beni
ve hep yanlışlıkla
yanağım yanağına değerdi

Ne zaman onunla kırlara çıksak
çocukların uykusunu kanatan
uçaklar geçerdi üstümüzden

Ve ben yanlışlıkla yanağına değdikçe
uçurtmaya dönüşürdü uçaklardan kimi
ipleri gelincik sapından

Kimi kelebek olurdu
hangi renge konacağını şaşıran
ve kelebeklerin peşinden koşardık
bütün gün

En son neyi oynuyorduk onunla sahi
-dünyanın bütün aşıkları birleşin-
ve sınıfta kalıyorduk bu oyunda
yanlış hayatları
kendi hayatları sananlar yüzünden

Güllere sığındık sonunda
yoksa kırmızı mı açardı güller
tanrısız kuşlardık
ışık tomurcuklarında sevişen

Bir gün çekip gitti buralardan
çekip gitti
çocuk yürekli zarflar içinde
çok yalvardım peşinden
kim bilir kaç yüzyıl yaşadı
çiçek bebekler vardı giderken karnında

Şiirleriyle geçti dünyadan
şarkılardandı atı
sevgilere doğru sürdü hızını

Rüzgar azar azar
rüzgar hızlı hızlı
içimde bir çınar gibi büyüdü
yalnızlığı

Gençliğimden de gençtim o sıra
bir yanağıma kar yağardı
öteki taze bir bahar
sakalım mavi çıkardı
ayaklarıma kapanırdı yağmurlar

Ben biraz dündüm
biraz bügün
içimde birşeyler vardı yarından

Bir gün çekip gitti buralardan
çekip gitti

Şiirce
ve aşkça bir yeryüzü gibi bekledim
onu hep

onu hep bekledim